Humuhugot Pa Rin Ba Ako?

Isa lang naman ang hinahanap natin. Catharsis.

Ito yung makikita mo sa About page ko. Honestly nung umpisa, hindi ko alam na may About page pala ako. Sobrang newbie ako sa pagbloblog talaga. Ang sagwa nga tingnan yung blog ko kasi hindi talaga ako marunong gumawa ng magandang page. Inggit na inggit ako sa mga design nung ibang blog. Yang About page ko, tinype ko lang yan nung ginagawa ko yung blog ko at gusto ko magpakadeep. Catharsis. Big word.

Tapos napadaan nalang dito yung iba’t ibang tao and the rest is history. Hindi ko na alam kung paano palitan yung About page ko. Kahit nga yung name ng blog medyo napapaisip na rin ako.

Ang Huling Hugotero.

Takte ang lalim ng datingan. Although kapag inenglish mo ang sagwa pakinggan –  The Last Puller. Pero napapatanong ako sa sarili ko, yun ba yung purpose ng blog ko? Puro hugot ba yung sinusulat ko?

Ni-review ko tuloy yung mga nasulat ko. Yung mga umpisa kung sinulat, hanep sa drama. As in parang nung sinusulat ko, yung mga luha ko pumapatak sa papel habang nagwawalling sa banyo. Hindi ko dinedeny na nung mga panahon na yun, chinachannel ko yung mga kanta ni Ebe Dancel kaya ganun na lang ako magsulat. Saka kung finofollow mo yung blog ko ng matagal na, alam mo na yung storya ko. Ginawa ko itong blog na ito dahil kay SHE WHO MUST NOT BE NAMED. Sabi nga nila, heartbreak is the world’s greatest muse (upon further research, ako lang pala nagsabi nun).

Pero lately, hindi na ako humuhugot. Actually parang naging writer’s journal na itong blog ko. Puro kuwento, attempts at poetry, commentary on mental illness (bipolar kasi ako), mga ganun. Siguro kasi nahanap ko na yung gusto kong hanapin. Catharsis. Sa kakasulat ko, napatay ko na yung mga nararamdaman ko. I am in a happier place, ika nga. Hindi ko pa rin nakakalimutan si SHE WHO MUST NOT BE NAMED pero at least hindi ko na siya mahal. Yun lang yun.

Napaisip lang ako kung tama pa bang ituloy ko itong blog na ito. Kasi hindi na naman ako masyadong humuhugot. Hindi na ako parang love child ng My Chemical Romance at The Cure.

Pero kung tutuusin, ang rami ko nang nagawa dahil sa blog na ito. Biruin mo, nakapagpublish ako ng pitong short story kahit dati eh ni isa wala akong nagawa. At dahil dito nakilala ko kayo, kahit sa pagsulat man lamang. Saka may isa pa akong nagagawa sa blog ko. Kapag merong akong nababasa na taong nasasaktan dito sa blogosphere, dumadaan ako sa blog nila at nag cocomment. Kasi gusto ko lang na malaman niya na hindi siya nag-iisa, na nararamdam ko rin yung nararamdaman niya. Yun bang gusto kong sabihin na heartbreak lang yan, malayo pa yan sa bituka.

Siguro, mabuti pa rin na ituloy ko yung blog na ito. Dun na ako nakilala. Ako ang huling hugotero. Hindi na ako humuhugot para sa sarili ko lang. Humuhugot na ako para rin hanapin yung catharsis mo.

Ang Huling Hugotero